การปรับปรงุอาคารที่ต้องรักษาสิ่งที่คงเดิมไว้

งานออกแบบที่ไม่ใช่การสร้างใหม่ แต่ต้องปรับปรุงแก้ ไขงานเดิมให้เกิดประโยชน์ คงความงาม และพัฒนาขึ้น โดยไม่ทำลายประวัติศาสตร์หรือร่องรอยของสิ่งที่ของเดิมต้องการจะสื่อ

หอประชุมจุฬา ถือเป็นอาคารทางประวัติศาสตร์ที่มีความสำคัญและอยู่มายาวนานภายในรั้วจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแห่งนี้

หอประชุมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นอาคารที่มีมายาวนานแล้ว แน่นอนว่างานระบบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ โคมไฟ เครื่องปรับอากาศ ระบบเสียง สิ่งต่างๆย่อมมีการเสื่อมสภาพ การจ่ะปรับปรุงอาคารแล้วให้ยังคงรักษาภาพลักษณ์เหมือนเดิมนั้นเป็นสิ่งที่ยาก แต่จากที่ไปศึกษาดูงานมา ทำให้เห็นถึงความเป็นไปได้ การซ่อนเทคโนโลยีไว้เบื้องหลัง และการปรับปรุงให้ดีขึ้น อย่างเช่น ในส่วนของระบบฝ้าเพดานที่ต้องคำนึงเรื่องของแสงสว่าง การจะซ่อมแซมฝ้าหรือรื้อฝ้าแล้วเปลี่ยนใหม่เป็นเรื่องที่ทำได้ยาก ด้วยเงื่อนไขและข้อจำกัด ดังนั้นจึงเลือกหนทางที่พอเป็นไปได้คือซ่อมเป็นจุดๆ และเสริมแนวของดวงโคมเพิ่ม

ในเรื่องของระบบอื่นๆเช่น จอแสดงภาพ มีการทำให้ซ่อนอยู่ภายใต้รูปของผนังทั้งสองฝั่ง เพื่อให้ภาพลักษณ์ของหอประชุมภายในคงเหมือนเดิม

เสียง การออกแบบโดยใช้วัสดุที่เป็นไม้ผิวคลื่นทำให้ช่วยในเรื่องของการสะท้อนของเสียง ความก้องกังวานที่ตอบโจทย์ในฟังก์ชั่นของการเป็นหอประชุม

จากการที่ได้ไปชมหอประชุมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมานั้น สิ่งต่างๆที่กล่าวมา แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในการออกแบบแก้ไข ซ่อมแซมงานโดยที่ยังคงรักษารูปลักษณ์เดิมไว้นั้นมีวิธีการอย่างไร และเป็นไปได้มากน้อยเพียงใด